Wprowadzenie do Liturgii:

Komentarz do Liturgii Słowa:

Żyjemy w relacjach, one są dla nas ważne. Często nie do końca  rozumiemy czym jest przyjaźń? Jednak każdy z nas jest zdolny do przyjaźni. A prawdziwa przyjaźń jest bezcennym skarbem.

Zapraszamy Cię na rekolekcje, by zastanowić się nad relacjami w naszym życiu, szczególnie nad przyjaźnią. Będzie to też możliwość, aby umocnić lub odbudować przyjaźń z Jezusem.

Czas nowego semestru, po sesji to dobra okazja, aby zatrzymać się na chwilę …

Damy Ci także możliwość wyciszenia się, przemyślenia swoich sprawi poznania bliżej Sióstr Pijarek. 

Rekolekcje w tym terminie są przeznaczone dla  licealistek,  studentek i dziewczyn już pracujących.

Plan ramowy czasu rekolekcji to:

- modlitwa poranna i wieczorna

- Adoracja Najświętszego Sakramentu i Eucharystia

- możliwość Spowiedzi Świętej bądź rozmowy z kapłanem

- konferencja: „Czym jest prawdziwa przyjaźń?”

- rozmowy na zwykłe i niezwykłe tematy

- odpoczynek

- wspólne posiłki

- mnóstwo dobrego humoru i uśmiechu.

W święto Ofiarowania Pańskiego, 2 lutego, obchodzony jest Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. To dzień, kiedy w sposób szczególny zwracamy uwagę na świadków obecności Boga w świecie, jakimi są osoby konsekrowane. Dzień Życia Konsekrowanego Kościół powszechny obchodzi od 1997 roku. Został on ustanowiony przez św. Jana Pawła II i jest poświęcony modlitwie za osoby, które oddały swoje życie na służbę Bogu i ludziom. Z tej okazji zamieszczamy świadectwo jednej naszej siostry:

„Wielka tajemnica wiary”

„Narodzić się w Boże Narodzenie”

               Dzisiaj mogę powiedzieć, że bliskość z Bogiem, którego świadomie wybrałam narodziła się w Wigilię Bożego Narodzenia podczas Pasterki. Trudno przekazać, czego Bóg dokonał w moim sercu i życiu, ale wiem, że dotknął wtedy swoją łaską. Później działał poprzez wzruszenia, emocje, bardzo delikatnie mnie prowadził i dotykał swoim Słowem. Stawiał na mojej drodze ludzi, którzy pomagali w odkrywaniu Jego miłości.

A jak zrodziło się we mnie pragnienie życia zakonnego?Pomógł mi w tym mój kolega, który pochwalił się, że wstępuje do zgromadzenia i pragnie oddać się Jezusowi poprzez pracę z dziećmi. Miałam jakieś wyobrażenie o życiu zakonnym, bardzo znikome i stereotypowe. Jacek, bo tak ma na imię mój przyjaciel wiele mi wyjaśniał i co chwilę podsyłam książki o życiorysach świętych. Nie było to zachętą, bynajmniej, bo takie życie wydawało się nie do osiągnięcia, za trudne. Jednak lektura poruszała mnie i pobudzała do refleksji i stawiania pytań.

Miałam pragnienia w sercu, ale tak naprawdę nie wiedziałam, o co chodzi. Pewnego dnia Jacek pokazał mi propozycję rekolekcji dla nauczycieli. Zainteresowały mnie, gdyż byłam po studiach pedagogicznych i czułam, że to moje klimaty. Pamiętam, że miałam wtedy możliwość poznania encykliki poświęconej Eucharystii „Ecclesia de Eucharistia” i poznania nieco tematu dotyczącego Eucharystii.

            Serce podpowiadało, że Bóg zaprasza mnie na drogę powołania. Bałam się, że to tylko chwilowe i przejdzie. Ale dałam się prowadzić. Rekolekcje były czasem „ładowania” duchowych baterii.