"Maryjo, ty powiedz, coś w drodze widziała?
Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała"

Cisza, smutek, ciernie ból, cierpienie, krzyż, grób... w Swiętym Triduum Paschalnym nie może tego zabraknąć, ale dziś wszystko to przemija. Oto staję się coś niesłychanego, nikną wszystkie bóle, smutki i cierpienia, a jest NIEWYMOWNA radość.

PAN ŻYJE! ZMARTWYCHWSTAŁ, POKONAŁ ŚMIERĆ. DLA MNIE  I DLA CIEBIE, ABYŚMY MOGLI ŻYĆ RAZEM Z NIM WIECZNIE. Radujmy się tym czasem Zmartwychwstania tak, jak radowała się Maria Magdalena, która widząc Jezusa, uwierzyła. Nie bądźmy niedowiarkami lecz wierzącymi. 

PAN ZMARTWYCHWSTAŁ. ALLELUJA!!!

J 8, 1-11

„ Kobieto, gdzie oni są? Nikt cię nie potępił?

Ona zaś odparła:  Nikt Panie.

Wtedy jej oświadczył: Ja też cię nie potępiam. 

Idź, lecz odtąd już nie grzesz.”

Ile razy my potępiamy samych siebie „biczując się” myślami, że jesteśmy tacy czy inni, że nie dorastamy innym do tak zwanych pięt, że grzeszymy tak, że nic dobrego z tego nie może wyniknąć, obmawiamy innych, wyśmiewamy się, krytykujemy…  A tym czasem zapominamy o KIMŚ kto jest i chcę to wszystko zmienić, naprawić za nas, pomóc nam, żebyśmy nie skupiali się tylko na sobie.

Dialog Jezusa z kobietą złapaną na cudzołóstwie pokazuje nam coś czego często nie potrafimy zrobić bądź też zapominamy o tym – spojrzeć na siebie i innych z miłością oczami Jezusa. On przecież nikogo, absolutnie nikogo nie potępią. Jedno proste i krótkie zdanie skierowane do kobiety: „ Ja też cię nie potępiam. Idź, lecz odtąd już nie grzesz” sprawia, że z ust Jezusa wylewa się morze ojcowskiej miłości i zatroskania o jej życie. Jemu zależy na niej, nie chcę, żeby była zniewolona grzechem, chcę ją uwolnić, sprawić, żeby żyła szczęśliwie.

"Kto pozostaje w Chrystusie jest nowym stworzeniem"Nowość życia, jaką obdarza nas Chrystus nie jest darem łatwym do przyjęcia przez wielu z nas. Paradoksalnie - najtrudniejsze w tym darze jest to, że trzeba go przyjąć za darmo, nie licząc na swoje zasługi i starania. Łatwiej jest "zarobić" niż "przyjąć" za nic, a często nawet - wbrew. Wbrew naszym słabościom, niewiernościom i upadkom w grzech. Wielu z nas życie, doświadczenia, relacje - nie pokazały, co znaczy być kochanym za nic. Dla takich osób darmowa łaska Jezusa Chrystusa może być darem, który boli.

W tegorocznym Wielkim Poście i w naszym domu odbyły się rekolekcje. Jak każde dni skupienia były wyjątkowe. Kilka zdań refleksji od uczestniczek:

„Rekolekcje na pewno były dla mnie czasem skupienia i wyciszenia. Miałam okazje porozmawiać z Bogiem inaczej niż na co dzień. Oprócz tego mogłam powymieniać się różnymi doświadczeniami z Siostrami i dziewczynami, które też przyjechały na rekolekcje. Bardzo lubię tu przyjeżdżać i wiem, że wpadnę tu jeszcze nie raz.”

„Rekolekcje to dla mnie umocnienie w duchu, odnowa relacji z najlepszym Przyjacielem, bycie we wspólnocie innej niż na co dzień, odpoczynek dla ciała, a dla duszy najprzyjemniejszy wysiłek i taki, który daje owoc. Z tych rekolekcji uzyskałam wiele owoców, samodzielną chęć i poczucie, że nie jestem przymuszona do modlitwy, odnowienie mojej duszy i podziękowanie za to co mam. Nie żałuję tego czasu i nigdy nie żałowałam, dziękuje Bogu za ten czas.”

„Rekolekcje były dla mnie czasem wyciszenia i osobistego spotkania się z Panem Bogiem. Czuje, że ten weekend był naprawdę owocny i pomógł mi zbliżyć się jeszcze bardziej do Boga. Wiem, ze Pan Bóg jest ze mną na co dzień, ale zwłaszcza w sobotę czułam jego obecność nieustannie - podczas każdej czynności, czy to modlitwa, czy wspólny obiad, czy czas wolny. Tego oczekiwałam i to jest coś czego mi w życiu brakowało.”

Na kolejne rekolekcje zapraszamy 17-19 maja. Bliżej daty pojawią się szczegóły.