Czytania IV Niedzieli  Wielkanocnej ukazują nam  Jezusa jako  dobrego pasterza.

Lubimy patrzeć na Jezusa trzymającego owcę w ramionach. To budzi w nas radość, pokój i daje poczucie bezpieczeństwa. Większość pocztówek wielkanocnych, które wysyłamy do bliskich przedstawia właśnie ten obraz. Czy jednak głębiej zastanawiamy się na przesłaniem jakie płynie z przypowieści o dobrym pasterzu. Warto tej niedzieli otworzyć Ewangelię Jana i przeczytać ten 10 rozdział. Co Bóg chce mi dziś powiedzieć?

Może przypomina, że woła mnie po imieniu, bym wyszedł ze swoich przyzwyczajeń, zmienił swoje dotychczasowe życie  i poszedł za nim. Czy jednak słyszę Jego głos? Słowo Boże zapewnia, że Jezus mówi, a człowiek potrafi rozpoznać Jego głos wśród innych, o ile nie słucha zbyt często obcych.

Dokąd ten dobry pasterz chce mnie prowadzić? Odpowiada „List św. Piotra”. Chrystus powołuje, abyśmy szli Jego śladami. Śladami, które prowadzą na „zielone pastwiska”  i „ożywcze wody” . Po drodze jednak jest krzyż i cierpienie. Trzeba nam je przetrzymać i tak oddawać Bogu chwałę.

Kiedy razem ze zgromadzonym na liturgii ludem Bożym będziemy śpiewać refren psalmu „Pan mym pasterzem; nie brak mi niczego” zastanówmy się przez chwilę i odnówmy w sobie pragnienie, aby Bóg był rzeczywiście naszym pasterzem, a my wsłuchanymi w Jego głos owcami. Prośmy o mocną wiarę, abyśmy w chwilach bolesnych doświadczeń mogli powiedzieć „nie brak mi niczego”. 

Przeżywane w tym czasie tajemnice naszej wiary, cała historia naszego zbawienia mają jedno źródło – MIŁOSIERDZIE BOGA.

Piotr nazwie je wielkim, ponieważ to wszystko, czym obdarza nas Bóg jest „dziedzictwem niezniszczalnym i niepokalanym, i niewiędnącym, zachowanym dla nas w niebie” (por. 1 P 1, 4).
Daru życia wiecznego, które przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie wysłużył nam Jezus, Syn Boży nie da się porównać z niczym innym. Jest to dar życia pełnią, w miłości i pokoju, dar życia w przyjaźni z Tym, który kocha nas jak nikt.  

Czytanie, które Kościół podaje nam do rozważenia w niedzielę, zwaną Niedzielą Miłosierdzia bardzo mocno podkreślają często pomijany aspekt miłosierdzia Boga. Słowo miłosierdzie kojarzy nam się raczej z czymś, co ma wydźwięk negatywny – rozumiemy miłosierdzie jako przebaczenie słabości, uwolnienie z grzechu. Tymczasem Bóg nie tylko chce nas uwolnić od tego, co nas obciąża, ale także a może – przede wszystkim chce nas wywyższyć, podnieść, napełnić tym, co dobre i piękne. Ten, który jest Dawcą życia, chce nas obdarzyć pełnią i szczęściem; Ten, który jest Miłośnikiem piękna chce uczynić nas pięknymi; Ten, który jedynie jest dobry daje nam swój pokój. 

Nie jest więc przypadkiem, że w dzień taki jak dziś świętujemy kanonizację dwóch wyjątkowych papieży – Jana XXIII i Jana Pawła II – papieży, którzy słynęli ze swej dobroci i ludzkiego ciepła, którzy  zwracali się z miłością ku człowiekowi. Dlatego możemy uczyć się od nich, co znaczy być miłosiernym, jak miłosierny jest nasz Ojciec niebieski. 

„Jezus zmartwychwstał, 
jest nadzieją dla Ciebie, 
nie jesteś już pod panowaniem grzechu, zła! 
Zwyciężyła miłość, 
zwyciężyło miłosierdzie!”
/papież Franciszek/

Niech przeżywanie Świętych Tajemnic naszego Zbawienia będzie czasem, w którym doświadczymy Zwycięstwa Miłości w naszym życiu. Niech Zmartwychwstały Pan obdarzy Wiarą, Nadzieją i Miłością, które umocnią nas w codziennym życiu 
oraz rozpalą serca do stawania się Jego świadkami.

Błogosławionych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego!

Siostry Pijarki

„Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja”

Oto wielka tajemnica naszej wiary.

Dziś nie ma już śmierci, płaczu i cierpienia, bo Życie swą siłą przezwyciężyło ciemność.

Jest poranek, radość.

Zakwitł krzyż.

Chrystus Pan rozdaje życie Swe.

Świadkiem tej tajemnicy jest  Piotr, który mówi o działalności, życiu, śmierci Jezusa na krzyżu i Jego zmartwychwstaniu.

Tym świadkiem była także Maria Magdalena, która: ,,udała się do grobu

 i zobaczyła kamień odsunięty od grobu”. Biegnie i dzieli się tym, co ujrzała.

Tak jak Maria Magdalena biegnijmy do innych i głośmy, że Jezus Zmartwychwstał dla mnie i dla Ciebie.

Nie patrzmy za siebie, nie spoglądajmy w dół. Dziś wzrok trzeba nam skierować ku górze- ku Chrystusowi, który jest naszym Życiem. Jesteśmy powołani do życia, zaproszeni do wielkiej chwały i radości w niebie.

On nas zaprasza do bycia świadkami Jego zmartwychwstania właśnie dzisiaj.

Drogi tamtych świadków zmartwychwstania i nasze drogi wciąż się przeplatają. A ci, którzy po nas przyjdą będą żyć wiarą i świadectwem przez nas wyznawanym i pozostawionym.

Dziękujmy Panu za Jego dobroć.

 Radujmy się i głośmy tę radość, te wielkie dzieła Pana, cuda, które dokonał dla nas.

Głośmy tę prawdę, że ,,Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja”. Alleluja.