Komentarz:

Liturgia Słowa tutaj

Słowo Boże, które słuchamy i zgłębiamy tej niedzieli ukazuje nam Boga, jako hojnego gospodarza, który wyprawia wspaniałą ucztę. Jak mówi prorok Izajasz jest to uczta bardzo obfita (z najpożywniejszego mięsa i najwyborniejszych win), na której nie ma łez i śmierci. W przedziwnej swojej dobroci Bóg zaprasza na nią wszystkich i nie żąda nic w zamian. Po prostu chce się dzielić swoja miłością. Pragnie, jak pisze św. Paweł zaspokoić wspaniale każde nasze pragnienie.  Wciąż jak echo rozlega się głos: „ Przyjdźcie na ucztę”.

Jak odpowiadam na zaproszenie Gospodarza? Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam, w szczerości stając wobec Słowa. Może odmawiam, a jeśli tak,  to dlaczego?  Jeśli przyjmuję zaproszenie, to czy jestem na ucztę przygotowany, co daję z siebie? Bóg nikogo nie osądza i cierpliwie ponawia zaproszenie do szczęśliwości z Nim.  Warto pamiętać, że nawet po wczorajszej odmowie dziś mogę odpowiedzieć tak. 

Czasami wydaje się, że Pan Bog milczy, że jest gdzieś daleko.... że trudno nawiązać z Nim kontakt, a tymczasem jak sie okazuje, On sam ujawnia nam co w Jego sercu. Wystarczy wsłuchać sie w Słowo. Słowo dane nam w liturgii, jest Ono bardzo głębokie i dotykające. Czy dam się dotknąć temu Słowu ? Jezus mówi wyraźnie, że jestem Jego winnicą. Uznaje mnie za swoją! Pokazuje mi ogromną wartość jaką mam w Jego oczach ! W życiu codziennym "okopuje" mnie wyrywając z mojego serca złośliwość, zazdrość, podejrzliwość, "plewi" moje motywacje oczyszczając je, "podlewa" mnie pokojem i radością, które spotykają mnie na mojej codziennej drodze. Jego Słowo mnie rani i leczy, bo kto nie zna w życiu smaku zranienia ? To właśnie dzieje sie w codzienności. Przez życie zbieram liczne doświadczenia, z których On chce wyprowadzać mnie mocną ręką. Daje mi Siebie w sakramentach, w Słowie Bożym, przez przyjaciół, znajomych, ludzi życzliwych.... Bóg nieustannie mnie w życiu dotyka przez samo życie. Jestem Jego umiłowaną winnicą. Czy Jego smierć i darowanie mi daru Jego milosci to zbyt mało ? Objawiające się Serce Jezusa, jest pełne miłości i tęsknoty, za nami, za mną. Co mogę zrobić ? Co zechcę zrobić ? Chcę uczyć się radości wytrwania przy Jego Słowie, uczyć sie tego pośród codzienności, pośród możliwych przeciwności. Wiele napięć trzeba po prostu umieć dźwigać, przejść przez nie pamiętając i wierząc w miłość. Chcę pozwolić sie przemieniać i przeksztalacać serce właśnie pośród trudów. Moze to być czas walki, czasem to walka o własną niezłomność podjęta we własnej duszy. Chcę tego.

W dzisiejszym świecie każda z nasczasami potrzebuje chwili zadumy nad swoim życiem, zastanowienia się nadswoją przyszłością. Jeżeli pragniesz zatrzymać się na chwilę, wyciszyć się, zamyślić, oderwać się od codziennychzajęć – te dni skupienia są dla Ciebie.

To czas na modlitwę wspólnotową i indywidualną, spotkanie ze Słowem Bożym, okazja do rozmowy, Spowiedzi świętej i dzielenie się radością. Te dni skupienia są także zaproszeniem do udziału w warsztatach rękodzieła, podczas których będziemy dzielić się doświadczeniami i umiejętnościami za zakresu technik: scrapbooking i quilling.Wspólnie wykonamy kartki o tematyce świątecznej oraz poznamy sposób na wykonanie efektownego mini-albumu na zdjęcia.

Kiedy i gdzie?

17-19 października 2014 r. (rozpoczęcie w piątek wieczorem, zakończenie w niedzielę w południe)

Rzeszów, ul. Sanocka 70 – dom/szkoła Sióstr Pijarek

Przyjazd - wyłącznie po wcześniejszym zgłoszeniu.

Zapisy do dnia 12 października.

„Idź dzisiaj i pracuj w winnicy”

 

Jezus zwraca się do ciebie: Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w mojej winnicy. Pan wzywa, zaprasza konkretnie ciebie i to właśnie dzisiaj. Co odpowiesz? Co myślisz o tym zaproszeniu, tym wezwaniu?

Może jak pierwszy syn odpowiesz: idę. Ale słowa te wypowiadają tylko  usta. Serce dalekie jest od pójścia za tą obietnicą. Jak można dostrzec to deklaracja bez pokrycia, kłamstwo. Ta spontaniczna odpowiedź na początku daje poczucie pragnienia pójścia. Ale tylko na chwilę.

A przecież nie chcesz okłamywać ani siebie, ani tym bardziej Pana. Na czym więc polegać może prawda w odkrywaniu woli Bożej? Jak cieszyć się z pójścia drogą Pana? Trzeba nam najpierw spojrzeć w swoje serce, co tam się kryje. Jakie są w nim pragnienia, stanąć w rawdzie o sobie.