(J 14,23-29)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie.

Staje się jasne, że rodzaj intymnego zjednoczenia, które Jezus obiecuje uczniom nie jest jedynie doświadczeniem mistycznym, lecz relacją, spotkaniem, które On ofiarowuje. To właśnie zawiera się w miłości. Uczniowie konkretnie udowadniają tę miłość przez posłuszeństwo nakazom Jezusa, tak jak Jezus jest posłuszny poleceniu Ojca, aby oddać swoje życie. Jezus dowodzi swej miłości do Ojca przez zachowywanie Jego przykazań i stąd zasługuje na miłość Ojca
W całej Ewangelii Jana inicjatywa pochodzi od Boga, który zapewnia o większej miłości w odpowiedzi na ludzkie posłuszeństwo i wytrwałość. To jest rozwijająca się relacja. Miłość jest owocem zarówno trwania w Jezusie jak i poleceniem (przykazaniem), który służy jako warunek bycia w zażyłości
z Jezusem. Wypełniając wskazania Jezusa, uczniowie stają się Jego przyjaciółmi. To nie uczniowie zdobywają w ten sposób przyjaźń Jezusa, ponieważ to sam Jezus wybrał ich jako swych przyjaciół. Jezusowa przyjaźń wyraża się w ofiarowaniu przyjaciołom wszystkiego, co otrzymał od swego Ojca. On wszystko powierza swym uczniom, ponieważ uczynił ich swoimi przyjaciółmi.

Co dalej? To pytanie, które może teraz sobie zadajesz. Jesteś może tuż przed wyborem kolejnego etapu edukacji w Twoim życiu. Może już edukacje zakończyłaś i nadal towarzyszą Ci te pytania o drogę życia, jak dalej iść?, co robić?, jaka droga życia jest dla mnie? Czy to rodzina? Czy życie świeckie czy konsekrowane?

Te rekolekcje będą czasem, w którym będziemy pytać o Wolę Pana Boga względem mnie. Postaramy się rozważyć kwestie z dobrym rozeznaniem. Te rekolekcje nie są zobowiązujące, one mają być dla Ciebie pomocą ale nade wszystko okazją do spotkania się w ciszy z Bogiem i szukaniem Jego Woli.

Będą one miały także wyjątkowy charakter, ponieważ w trakcie ich trwania będziemy uczestniczyć w święceniach diakonatu i prezbiteratu ojców Pijarów.

Rozpoczynamy w piątek 20 maja o godz. 18:00, a kończymy w niedziele 22 maja ok. godz.11:00.

Miejsce rekolekcji: Dom Sióstr Pijarek, Ul. Księży Pijarów 7, Kraków

Jeśli masz jakieś pytania, potrzebujesz wiedzieć coś więcej to pisz lub dzwoń pod niżej podane dane kontaktowe.

Zapisy do 15 maja!

Dane kontaktowe:

s. Monika

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.">Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

tel. 698 537 130

www.pijarki.pl

Co zabrać ze sobą:

- Pismo Święte,

- zeszyt i coś do pisania,

- rzeczy osobiste, ŚPIWÓR, buty zmienne,

- pisemna zgoda rodziców/opiekunów na uczestnictwo : dotyczy osób niepełnoletnich

- dobry humor i szczyptę optymizmu, 

W programie:

- Eucharystia,

- możliwość skorzystania z Sakramentu Pokuty, rozmowy z kapłanem lub siostrą zakonną

- adoracja Najświętszego Sakramentu,

- konferencja,

- ciekawe rozmowy,

            - czas na rekreację,

            - poznanie charyzmatu Sióstr Pijarek.

Koszt:ofiara dobrowolna dla chętnych

Dzisiejsze czytania: Dz 14,21-27; Ps 145,8-13; Ap 21,1-5a; J 13,34; J 13,31-33a.34-35

,,… abyście się wzajemnie miłowali”

Pan Jezus mówi mi o wzajemnej miłości. Aż trzykrotnie wypowiada te słowa. Aby jednak umieć kochać drugiego, mojego bliźniego warto spróbować popatrzeć na samego Jezusa.

Co to znaczy miłować ze wzajemnością?

Jak jestem miłowana przez Niego?

Jaki jest Pan Bóg?

„…wiele Bóg przez nich zdziałał” (Dz 14, 27) te słowa z pierwszego czytania pokazują, że druga osoba, którą spotykam na drodze swojego życia może być ,,rękami” Boga. Przeze mnie być może Bóg pragnie otworzyć serce na mojego brata, czy siostrę.

Psalm natomiast pokazuje nam obraz Boga, który jest dobry. Po drugie miłosierny. A ta Jego dobroć i miłosierdzie jest dla wszystkich i nad wszystkim, co stworzył. Zatem nie muszę się smucić, bo dla mnie też otwiera drzwi miłosierdzia, choćbym czuła się tego niegodna.

Za to niech Bóg będzie przeze mnie uwielbiony.

Dalej mogę zobaczyć, że Bóg jest Bogiem bliskim, pragnącym mieszkać ze mną, takim, który jak najczulsza matka, ociera łzę z moich oczu i pokazuje mi, że przy Nim nie ma trudu, śmierci i smutku- to kolejny powód do wdzięczności i uwielbienia.

Widząc, jak jestem kochana- jaka jest miłość Boga -– wtedy mogę próbować kochać bliźniego.

A jak jestem kochana?

Grzech zerwał moją bliskość z Bogiem, tak, że stałam się nieprzyjacielem Boga.

A co na to Jezus ?

Oddaje za mnie życie. Bo istnieje miłość większa niż oddanie życia tylko za przyjaciół. Oddaje życie za mnie, czyli za kogoś kogo On kocha. I dlatego ma dla mnie zaproszenie: ,,Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem” (J 13,34).

Warto pamiętać, że wzajemna miłość nie jest pozbawiona krzyża. Krzyż jest znakiem miłości Jezusa do mnie. Ale też znakiem miłości do drugiego.

To dzieło odkupienia dokonane przez Jezusa również warte jest uwielbienia i wdzięczności z mojej strony.

Miłość wzajemna powinna być znakiem rozpoznawczym mnie, jako chrześcijanina. Tak, aby świadczenie o niej przekonywało innych do Chrystusa.

Panie Jezu naucz mnie prawdziwie kochać Ciebie, a przez Ciebie moich bliźnich, abym była dobrym świadkiem tej miłości i prawdziwym Twoim uczniem.

16 kwietnia odbyło się już XII spotkanie nauczycieli i pracowników szkół sióstr Pijarek. Tym razem spotkaliśmy się  w najstarszym polskim sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego, które znajduje się w Górach Świętokrzyskich.Konferencję formacyjną na temat miłosierdzia oraz homilię podczas Mszy św. wygłosił o. Sławomir Dziadkiewicz Sch.P. (asystent prowincjalny), a po zabytkowych obiektach klasztornych oprowadził nas gospodarz tego miejsca - Misjonarz Oblat Maryi Niepokalanej.