Szybko zbliżają się  dni, w których będziemy przeżywać na nowo misterium paschalne, dni przejścia ze śmierci do życia. Liturgia tej niedzieli porusza właśnie ten, fundamentalny temat ludzkiej śmierci.

Prorok Ezechiel w pierwszym czytaniu wykrzykuje wielkie pragnienie Boga- wyprowadzić nas z naszych grobów do życia z Nim. Co może być moim grobem?  Każdy musi odpowiedzieć sobie sam, to wszystko to, co nam przeszkadza żyć w ciągłej obecności Chrystusa (nasze przyzwyczajenia, utarte schematy działania, nasze troski, upodobania, słabości) wszystko to, co w konsekwencji prowadzi do grzechu. Bóg w swoim słowie daje nam dziś pocieszenie, pragnie nas obdarzyć na nowo swoim Duchem. Musimy Jemu zaufać jak psalmista, bo wierny jest Bóg i zawsze dotrzymuje swoich obietnic.

Prawdziwe nawrócenie można porównać do nowego narodzenia. Umiera człowiek poddany grzechowi i rodzi się nowy obdarzony duchem Bożym. Każdy, kto otrzymuje ożywiającego Ducha Bożego jest już innym, nowym człowiekiem, należy do Boga i nie może już żyć tak jak wcześniej, nie może wrócić do swego grobu. 

Ewangelia św. Jana przypominając nam wielkie wydarzenie wskrzeszenia Łazarza. Ukazuje nam Jezusa pełnego Bożej mocy, a zarazem tak ludzkiego w swoich uczuciach. Przychodzi On do Betani, aby ukazać chwałę Bożą. W miejsce smutku i łez przynosi nową nadzieję silniejszą niż śmierć. Tylko On jest zmartwychwstaniem i życiem. 

Pochylając się nad słowem tej V niedzieli Wielkiego Postu zaprośmy Jezusa do naszych domów i powiedzmy Mu o naszych troskach, o tym co w nas umiera. Prośmy, by ożywiał w nas wiarę, nadzieję i miłość.

W dniach 28 do 30 marca odbyły się dni skupienia dla dziewczyn połączone z warsztatami fotograficznymi. Miały one miejsce w Krakowie, w naszym domu.  Uczestniczyło w nich 22 dziewczyny z różnych zakątków Polski. Tematem tych dni była PRZYJAŹŃ. Próbowałyśmy odpowiedzieć sobie na pytanie: CZYM JEST PRAWDZIWA PRZYJAŹŃ? Oprócz spotkania ze Słowem Bożym, modlitwy osobistej i wspólnotowej ważnym wydarzeniem były same warsztaty, które prowadziła nasz postulantka Asia. 

 Kilka słów od jednej z uczestniczek:

"W miniony weekend odbyły się wspaniałe rekolekcje z warsztatami fotograficznymi. Dla mnie najważniejszym elementem tych dni skupienia było wyciszenie się oraz "zatrzymanie" wśród gwaru i biegu codziennego życia. Budująca okazała się rozmowa na temat przyjaźni, która pozwalała mi zastanowić się czy aby to co ja nazywam przyjaźnią rzeczywiście nią jest... Natomiast zupełnie czymś nowym dla mnie i niesamowitym okazały się śluby wieczyste, w których miałam okazję uczestniczyć. Świetnym pomysłem okazały się warsztaty fotograficzne, dzięki którym oczywiście m.in. dowiedziałam się, gdzie w aparacie szukać ucha Dziękuję za serdeczne przyjęcie i otwartość, która na dłuuuugi czas pozostanie mi w pamięci."

A oto kilka fotek właśnie z nich:

W drogę . . .  dokąd poniosą oczy.

Nas droga powiodła do Kalwarii Zebrzydowskiej. Połączyłyśmy siły dwóch krakowskich wspólnot. Choć nie w całości, ale niektóre mogły skorzystać.

Na początku naszego pielgrzymowania
 odwiedziłyśmy i pozdrowiłyśmy Matkę Bożą.

Następnie ruszyłyśmy dróżkami Pana Jezusa.

Spacerowałyśmy pośród pięknej wiosennej aury, słonka i pierwszych oznak zieleni. Podziwiałyśmy kwitnące pierwiosnki, zawilce. Towarzyszył nam śpiew ptaków i ogrzewało słońce. Tak pielgrzymując, miałyśmy możliwość być ze sobą, odpoczywać, a nade wszystko pomodlić się wśród piękna stworzenia.

Zakończyłyśmy naszą pielgrzymkę modlitwą w bazylice oo. Bernardynów.

Myślę, że był to dobrze przeżyty wspólnie czas.

 Wdzięczne jesteśmy Panu Bogu za bogactwo, którym zostałyśmy napełnione.  

Mamy nadzieję na następne wspólne wyjazdy.

Umiłowałem cię i kochać cie nie przestanę

w oparciu na czytaniach liturgii IV Niedzieli Wielkiego Postu

Dziś, gdy czytasz słowa liturgii wiedz, że

                                człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu - Ja Twój  Pan  patrzę na serce 

  i kochać cię nie przestanę

Jestem twoim pasterzem, niczego ci nie braknie

  i kochać cię nie przestanę

w  każdej chwili pragnę orzeźwiać twą duszę

  i kochać cię nie przestanę

 stół dla ciebie zastawiam, namaszczam głowę olejkiem

 i kochać cię nie przestanę

niegdyś byłeś ciemnością, lecz teraz jesteś światłością

i kochać cię nie przestanę

Ja jestem światłością świata

 i kochać cię nie przestanę

Idź do sadzawki Siloe i obmyj się

i kochać cię nie przestanę

Czy ty wierzysz w Syna Człowieczego?

 i kochać cię nie przestanę

a więc zbudź się, o śpiący,

powstań z martwych,

 i chodź aby przejrzeć

                                                               bo umiłowałem cię i kochać cię nie przestanę