V niedziela zwykła
Liturgia Słowa tutaj
...nie siłą, nie mocą naszą...
nie znać niczego więcej,
jak tylko Jezusa Chrystusa,
i to Ukrzyżowanego...
Jezus zwracając się dziś do swych uczniów, a tym samym do nas, stawia nam odpowiedzialne zadanie wobec świata, w którym żyjemy i do którego nas posyła.
Mamy być Jego Światłem, które umożliwia życie, wprowadza pokój i harmonię w życiowy bałagan... Mamy jaśnieć jedynym światłem, Nim!
Mamy być także solą, która zachowuje pokarm przed zepsuciem i nadaje smak... Smak Boga, jakiego sami smakujemy, doświadczamy, spotykamy... Smak Boga, który jest Życiem, Prawdą i Miłością samą!
...A wszystko po to, by ludzie wielbili i chwalili, nie nas, ale Ojca w Niebie!
Jak sprostać temu zadaniu, przecież sama z siebie nic nie mogę... Tylko wtedy mogę być świadkiem Światła, kiedy sama Go spotkam, poznam, doświadczę. Wtedy, kiedy za wszelką cenę będę szukać tego spotkania, sercem zatroskanym o Jego obecność, o Niego we mnie. Tylko będąc z Nim, w Nim i przez Niego, mogę chwalić Ojca swoim życiem.
Jezus zapewnia mnie i Ciebie: Ja jestem światłością świata, kto idzie za mną, będzie miał światło życia!
Najważniejsze więc, to iść za Panem, za Jezusem, bo tylko On, Jezus Chrystus i to ukrzyżowany, wschodzi w ciemności jak światło dla prawych, łagodny, miłosierny i sprawiedliwy. Tylko w Bogu nadzieja i chwała.
A jak to czynić wobec bliźnich, uczy nas Św. Paweł: Stanąłem przed wami w słabości
i w bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej.
Dni skupienia z warsztatami
„Uderzcie w bębny na cześć mojego Boga,
zagrajcie Panu na cymbałach,
zanućcie Mu Psalm i pieśń uwielbienia,
wysławiajcie i wzywajcie Jego Imię!”
/Jdt 16, 1/
To wezwanie biblijnej Judyty jest zaproszeniem na dni skupienia z warsztatami bębniarskimi oraz fotograficznymi, które odbędą się w Rzeszowie 21 do 23 lutego 2014 r. Będzie to możliwość, aby umocnić/odbudować swoją wiarę, więź z Jezusem, poświęcić trochę więcej czasu na modlitwę. To także okazja, by nauczyć się gry na bębnie czy ją udoskonalić, jak i również umiejętnie zrobić jakieś ciekawe zdjęcia, usłyszeć cenne wskazówki dotyczące dobrego wykorzystania aparatu fotograficznego.
Światło życia konserkowanego
Z okazji dnia życia konsekrowanego pragniemy zacytować list Episkopatu Polski napisany z tej okazji, zapraszając młodych do PIĘKNEJ PRZYGODY oraz podzielić się małą refleksją:
" Drogi Młody Przyjacielu! Nie myśl, że życie konsekrowane jest czymś nudnym, bezbarwnym, niedzisiejszym, przeznaczonym dla tych, którzy nie są w stanie poradzić sobie w życiu.
Nie ulegaj przewrotnej mentalności świata, wedle której sensem życia jest bogactwo i przyjemność. Jeśli słyszysz głos Mistrza, który Cię wzywa – odpowiedz hojnie i wielkodusznie, z radością i entuzjazmem. Życie konsekrowane jest piękną przygodą, której bohaterem jest On sam, Jezus Chrystus, Twój Zbawiciel.
Tylko z Nim życie może być naprawdę spełnione. Jeśli Pan Cię wzywa, nie ociągaj się, ale wyrusz w drogę! To On zabierze Cię ze sobą, poprowadzi za rękę i pozwoli wypłynąć na głębię."
Komentarz na Ofiarowanie Pańskie
Liturgia Słowa tutaj
Jezus bardzo chciał stać sie dla nas człowiekiem. Jak powiada prorok Malachiasz, przychodzi aby oczyścić ludzi z grzechu, przychodzi by sam złożyć "ofiary sprawiedliwe" (Ml 3,3-4).
Jezus jest dobrowolną ofiarą, najbardziej skuteczną i jedynie skuteczną. To On pokazuje nam, że jest naszym Odkupicielem. Chce być ofiarowanych, jak każde inne dziecko, wchodzi w nasze ludzkie procesy i sytuacje, byśmy sami mogli czuć sie ważnymi dla Boga. Wchodzi, choć drogo Go to będzie kosztowało. Maryję zresztą też, co zapowiada Jej prorok już na samym początku drogi z Jezusem.
Czy warto ?
Jezus uwalnia nas naprawdę z tego wszystkiego co nam szkodzi, z grzechu, osądów, poniżania innych.... On jest Zbawicielem i Jego tak bardzo potrzebujemy.
Jezu, dziękuje Ci, że zechciałeś przyjść, choć nie umiemy korzystać z daru zbawienia. Dziękuje za wejście w codzienne sytuacje, te zwyczajne i małe. Za Twoje ofiarowanie siebie Bogu Ojcu, za mnie, za ludzi, za świat, który o Tobie nie zawsze pamięta.
Maryjo, dziękuje Ci za Twoje bycie tak blisko, ze świadomością cierpienia, za umacnianie i podtrzymywanie na duchu w tylu momentach.
Pomóż mi ofiarować siebie jak Ty, w mojej codzienności, wśród zmagań, niezrozumienia, w chwilach pokoju i pokusy. Trzymaj mnie przy sobie blisko.
Na Jezusie spełnia się zapowiedź Izajasza - III Niedziela okresu zwykłego roku A
Jezus pokazuje się nam jako doskonały Nauczyciel. Widzimy Go, jak naucza o pokucie. Przez Jana dopełnia się Stare Przymierze, a przez Jezusa przychodzi Nowe, jako potwierdzenie tego, co Jan nauczał.
Jezus jest widziany w Galilei- gdzie się usunął , aby pokazać nam przykład, jak mamy uciekać przed niebezpieczeństwami pokusy. Bo nie można powiedzieć, że On bał się o siebie. Pokazuje nam, by nie szukać pokus, ale ich unikać i odsuwać je.
Na Nim spełnia się zapowiedź Izajasza. Oto przychodzi do krainy ciemności-krainy, która doświadczyła gniewu Bożego. Właśnie to miejsce jako pierwsze nawiedziło światło. Ta światłość zapowiadana była przez proroków. Tym światłem jest Chrystus, który jest obrazem niewidzialnego Boga. Każdy nauczyciel jest światłem dla tych, których oświeca nauczaniem. Ale Chrystus był światłością wielką.
On wzywa każdego do pokuty, bo nie można inaczej otrzymać łaski Bożej, jeśli nie zostanie się oczyszczonym z grzechu. Bóg przygotował dla nas Królestwo niebieskie, jest ono w nas. Oto zbliża się wielka nagroda, kończy się czas oczekiwania. Radość dla sprawiedliwych. Ewangelista pokazuje nam Jezusa, który przechodzi obok Jeziora Galilejskiego i tam ujrzał Szymona Piotra i Andrzeja. Tu ma miejsce ich powołanie przez Pana. Zaskakujący jest ich radykalizm w odpowiedzi na wezwanie Jezusa. „ A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim”. Bo nie ma drogi pośredniej. Pozostawili swoje sieci i swojego ojca. Jezus powołuje ich, aby stali się rybakami ludzi, błyszczeli nie mądrością świata, ale prostym głoszeniem słowa Bożego i apostolatu głoszonej mądrości Boga. Oni nie wahali się- usłyszawszy wezwanie z wiarą i posłuszeństwem oderwali się od pracy i poszli za Jezusem.
Takiego posłuszeństwa wymaga od nas Jezus, abyśmy byli świadkami Jego słowa, nie odkładali wezwania Boga nawet na jedną chwilę. Bo Królestwo Boże warte było porzucenia sieci, łodzi i ojca. Chrystus chce przychodzić do ciebie, chce mówić, że jest twoim Panem, Nauczycielem- ale trzeba nam jak Piotr i Andrzej nieustannie zostawiać nasze sieci- czyli dotychczasowy sposób życia, nasze dobra materialne- dla dóbr niebieskich, zostawiać rodziców, aby stawać się duchowymi rodzicami wszystkich ludzi. Trzeba nam pytać się – jak być w łodzi Kościoła, jak przynosić ryby dla Królestwa niebieskiego?