To dość tajemniczy szyfr. Dla niewtajemniczonych podam, że to Wołczyn w Krakowie 9. edycja.  To spotkanie młodych, które miało miejsce w dniach 8-11 listopada w Olszanicy, dokładnie w naszej szkole, Sióstr Pijarek. Organizatorami spotkania byli Bracia kapucyni. Cóż to ma wspólnego z nami Pijarkami? Poza wynajęciem szkoły, tylko tyle, że włączyłyśmy się również wspierając nie tylko modlitwą owo spotkanie, ale osobistym zaangażowaniem jako animatorki.

Młodzież przybyła tu z całej niemalże Polski. Spotkać można było także kilku naszych absolwentów i uczniów.

Czy nie wolno? Czynię wolność.

To temat tego spotkania.

Wolność, niepodległość – te słowa odnosiły nas do wydarzeń z historii. Było to nasze przeżywanie kolejnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. Na początku uczestniczyliśmy w nabożeństwie ,,kajdan”- związane ręce były symbolem zniewolenia przez grzech. Prawdziwe światło otrzymaliśmy w Sakramencie pojednania. Adoracja Najświętszego Sakramentu i czuwanie trwały do późnych godzin nocnych. Na ten wieczór sala gimnastyczna stanowiła nasze miejsce spotkania z Panem. To było poruszające doświadczenie. Sami młodzi bardzo przeżyli nabożeństwo i pojednanie.

Jak na jedno popołudnie  to dużo wrażeń.

Kolejne wyzwania przed nami. Jako pierwsze - mieliśmy zadanie przygotować się do marszu niepodległościowego. Etapem przygotowującym  było  wysłuchanie konferencji „Droga Polski do niepodległości” - konferencja historyczna – którą wygłosił dr Stanisław Szuro.

Po tym spotkaniu, praca w grupach. Przyszło nam wykonać transparenty, kotyliony, aby następnie wyruszyć w marszu niepodległościowym. Rozpoczęliśmy od odśpiewania Hymnu Narodowego przy Barbakanie,  w uformowanej kolumnie z modlitwą i śpiewem na ustach oraz flagą w ręku i kotylionem na piersi wyruszyliśmy na Wawel. Przyświecało nam hasło ,, Jestem dumny, że jestem Polakiem”. To wyrażenie było wdzięcznością za dar wolności w naszym kraju i ale też hasła ,,Bóg, Honor, Ojczyzna”, które wykrzyczane z naszych ust umacniały nas na duchu. Byli tacy, którzy przyłączali się do wspólnego śpiewu i radości,  ,,bo każdy Polak z krwi i kości dumny jest z niepodległości”.

W strugach deszczu dotarliśmy na Wawel, ale radości nam nie brakowało, ochoty i dumy także. Na Wawelu mieliśmy możliwość zobaczenia miejsc spoczynku sławnych królów i znanych Polaków. Zwieńczeniem tych wydarzeń było uczestnictwo w Eucharystii przy konfesji św. Stanisława.

Wolność jest darem; dana ale i zadana, to słowa kaznodziei. Jak pokazuje historia nieraz przyszło nam krwią o ten dar walczyć, a pokonać trzeba było aż trzech zaborców, to tylko podkreśla znaczenie i wartość tego daru. Zatem spoczywa na nas wielkie zadanie, aby dbać o wolność  i  troszczyć się o nią. Nie bójmy się mierzyć wysoko, patrzeć w górę.

Umocnieni, choć także zmęczeni powróciliśmy, aby spędzić wieczór na równie mocnym doświadczeniu. Było to obejrzenie filmu: „The Human Experience”, a po nim możliwość spotkania z jednym z twórców filmu.

Tak oto minął kolejny dzień, na pewno niezapomniany. A następny równie bogaty w wydarzenia. Tym razem czekało na nas wyzwanie. Była to gra miejska. Mogliśmy wczuć się w wydarzenia z 1918 roku, również walczyć, czasem nawet nie tylko w przenośni. Już na początku wyzwanie było wysoko postawioną poprzeczką. To uszycie flagi, czy zdobycie dworca w Płaszowie,  Fortu św. Benedykla, to tylko niektóre nasze zmagania. A łatwo nie było, o czym świadczy fakt, że nie wszystkim udało się zmierzyć ze wszystkimi zadaniami. Pokonywaliśmy własne zmęczenie, nieznajomość miasta, odległości i wreszcie ograniczenia czasowe. Po trudach powróciliśmy na kolację i posilenie także naszego ducha, uczestnicząc wspólnie w  Eucharystii.

Zwieńczeniem dnia był akcent muzyczny, koncert zespołu ,,Prokoncepcja”, a także śpiew pieśni patriotycznych, ,, O mój rozmarynie”; ,,Przybyli ułani pod okienko” i wiele innych. Wspólnie śpiewaliśmy i bawiliśmy się radując się darem wolności i bycia razem. Ale na tym dzień, a właściwie noc się nie skończyła.  Młodzież pozostała na tzw. nocy filmowej.

Choć ciężko było na porannej gimnastyce i modlitwie rozpoczynającej dzień, to na pewno warto było nie spać.

Czas tak nam szybko mijał, że oto nadszedł dzień ostatni. Był to czas podsumowań, zbierania tego, co dobre. Również analizowanie, co warto zmienić, ulepszyć.

Z czym wyjeżdżamy? Na pewno każdy uczestnik został ubogacony nowymi i niezapomnianymi doświadczeniami, każdy z czymś, co osobiście przeżył. Wiele cennych spotkań pozostanie w sercu każdego z nas. Ale na owoce czasem trzeba nam poczekać. Jedno, co już zostało powiedziane, to mamy zaproszenie na kolejne spotkanie Wołczyn w Krakowie, już w marcu przyszłego roku. 

Pod takim hasłem odbyły się rekolekcje dla dziewczyn w naszym domu w Rzeszowie, w dniach od 8 do 10 listopada br. Dla dwóch dziewczyn, które brały udział w nich nie zabrakło czasu na bycie sam na sam przed Panem jak i rozmowy, zadanie pytań. Miały też one okazje poznać postać naszej założycielki - MatkiPauli Montal - oraz zobaczyć jak ona inspiruje dzisiaj inne osoby. Oto co mówi jedna uczestniczka o tym czasie: 

"Rekolekcje u Sióstr Pijarek okazały się być bardzo na miejscu w tym okresie mojego życia. Ufam, że nie trafiłam na nie przypadkowo, lecz było to dla mnie zaplanowane odgórnie. Czasami mamy problemy, z którymi próbujemy sami się zmagać, bo boimy się nawet opowiedzieć o nich najbliższym osobom, tymczasem Jezus dał mi czas, aby się zatrzymać, wsłuchać się w Niego, tak jak i posłał do mnie osoby, przed którymi bez wstydu potrafiłam przyznać, co leży mi na sercu i tak pokierował wszystkim, że ostatecznie czułam się wolna, spokojna i szczęśliwa. Jestem bardzo wdzięczna za ten czas."

Najbliższe dni skupienia, na które już serdecznie zapraszamy odbędą się w Krakowie,

w naszym domu, w dniach od 13 do 15 grudnia br.

Informacje, pytania i ZGŁOSZENIA: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Matka Paula odkryła swoje powołanie, by stać się nauczycielką i wychowawczynią wielu dziewcząt. Jej życie nabrało ogromnego sensu, stała się też bliską współpracownicą Pana Jezusa. Jest to wciąż bardzo zadziwiające, że Bóg, który nikogo nie potrzebuje, wybiera małego i niepozornego człowieka, by ten w swojej wolności mógł podjąć zaproszenie do współpracy. Takie zaproszenie usłyszała Paula. Takie też zaproszenie usłyszała każda z nas. Bóg chodzi naszymi drogami i chce z nami dzielić sie życiem i razem z nami przemieniać to życie, na bardziej ludzkie. Z naszym Bogiem "nie ma żartów". Gdy On wysyła zaproszenie, to trudno jest je odrzucić. Można mieć pewność i przewidzieć to, że życie stanie się tak bogate w wydarzenia, w sytuacje i ciekawe wyzwania, że trudno to sobie wyobrazić. Życie nabiera głębokiego sensu, a przecież każdy pragnie, by jego życie miało głębię. Bóg odpowiada na nasze pragnienia. Niektórych wybiera, by stali się Jego pomocnikami, by towarzyszyli Mu jak Apostołowie, by codziennie trwali na łamaniu chleba

i wspólnej modlitwie. My pijarki trwamy na modlitwie i jesteśmy posyłane do dzieci i młodzieży, do rodzin, by wspierać je w drodze do Jezusa. Szczególnie dzisiaj to bardzo ważne, bo istnieje wiele dróg bardzo dostępnych, studni z wodą, która zaprasza do napicia się z niej, a nie są to miejsca, które naprawdę mogą nasycić i wypełnić. Misja wychowania i towarzyszenie drugiemu w drodze To piękna misja i jak mawiał św. Józef Kalasancjusz, to misja bardzo szlachetna, zajęcie najbardziej potrzebne, zasługujące i Bogu przyjemne. To towarzyszenie młodemu człowiekowi w jego drodze do Boga. To pomoc w odkrywaniu Boga, który kocha, który szuka i tęskni za człowiekiem. Dzisiaj Jezus nadal wysyła swoje zaproszenie do włączenia się w Jego misję, może i Ty zechcesz ten głos usłyszeć, przyjąć i pójść za Nim.

Jeżeli tak, to przyjdź i zobacz, dołącz i oddaj Jemu swoje życie. On sam napełnić Cię swoją obecnością. 

Odkryj swoje powołanie !

Myślisz, że powołanie to sprawa niektórych, że dotyczy tylko księży, sióstr, jakiejś elity...

Pewnie tak, dotyczy tych którzy kiedyś usłyszeli ten powołujący głos, aby zaangażować się całym sobą

w sprawę życia.

s. Urszula SP

Masz pytania, potrzebujesz pomocy w rozeznaniu swojego powołania napisz: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. 

Czytania:

(2 Tes 2,16-3,5)

Sam Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas umiłował i przez łaskę udzielił nam nie kończącego się pocieszenia i dobrej nadziei, niech pocieszy serca wasze i niech utwierdzi we wszelkim czynie i dobrej mowie! Poza tym, bracia, módlcie się za nas, aby słowo Pańskie rozszerzało się i rozsławiło, podobnie jak jest pośród was, abyśmy byli wybawieni od ludzi przewrotnych i złych, albowiem nie wszyscy mają wiarę. Wierny jest Pan, który umocni was i ustrzeże od złego. Co do was, ufamy w Panu, że to, co nakazujemy, czynicie i będziecie czynić. Niechaj Pan skieruje serca wasze ku miłości Bożej i cierpliwości Chrystusowej!

(Ap 1,5-6)

Jezus Chrystusa jest Pierworodnym umarłych, Jemu chwała i moc na wieki wieków!

(Łk 20,27-38)

Podeszło do Jezusa kilku saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli Go w ten sposób: Nauczycielu, Mojżesz tak nam przepisał: Jeśli umrze czyjś brat, który miał żonę, a był bezdzietny, niech jego brat weźmie wdowę i niech wzbudzi potomstwo swemu bratu. Otóż było siedmiu braci. Pierwszy wziął żonę i umarł bezdzietnie. Wziął ją drugi, a potem trzeci, i tak wszyscy pomarli, nie zostawiwszy dzieci. W końcu umarła ta kobieta. Przy zmartwychwstaniu więc którego z nich będzie żoną? Wszyscy siedmiu bowiem mieli ją za żonę. Jezus im odpowiedział: Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania. A że umarli zmartwychwstają, to i Mojżesz zaznaczył tam, gdzie jest mowa "O krzaku", gdy Pana nazywa Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych; wszyscy bowiem dla Niego żyją.

 Rozważanie

            Czytania niedzielne są bardzo ciekawe i dają nam dużo do myślenia. Można wyciągnąć z nich wiele wniosków dla naszego spojrzenia na życie i codziennych sytuacji, z którymi przychodzi się nam zmierzać.

            Z jednej strony widzimy jasno, że często trzeba sie nam opowiadać, kto jest naszym Panem i komu chcemy służyć. Nie jest obojętne co i jak mówimy. Cel nie uświęca środków, ani czasy, w których żyjemy, nie mogą usprawiedliwić naszego zachowania. Mamy też do czynienia z ludźmi, którzy chcą nas wypróbować, czy też chcą sprowokować, byśmy od wiary odeszli i zaparli się tego, że jesteśmy uczniami Jezusa.

            Bracia Machabejscy umacniają nas w wierze, ukazują, że życie nie jest ostateczną i najwyższą wartością. Najwyższą wartością jest bowiem BYCIE z Jezusem, już w tym życiu i potem ostatecznie w życiu wiecznym na zawsze.

            Nasze myślenie domaga się światła ewangelii, jest bowiem zawsze mocno związane z  ludzkimi kategoriami myślenia. I nam pojawiają sie pytania jak u saduceuszy dotyczące tego, co po śmierci, przyszła rzeczywistość i nam sprawia niemały kłopot. Jak sobie wyobrazić, że po śmierci nie będą potrzebne śluby, przyrzeczenia, przynależności do grup, związania organizacyjne, lecz że głównym prawem, którym będziemy żyć będzie prawo miłości, która już nie musi być niczym "ochraniana", ani żadną normą, ani prawem. Tam gdzie jest miłość Jezusowa, tam nie ma już zagrożenia. Tego zagrożenia boimy sie tu na ziemi, dlatego boimy sie stracić życie, boimy sie zaryzykować dla ewangelii, aby iść dla Jezusa na całość.

Najważniejszą wartością jest sam Jezus. Zaprasza nas do siebie i wolno przemienia nasze myślenie. Tu na ziemi pójście za Nim jest związane z walką, choć i tak to On sam udziela nam sił do pójścia za sobą. Potem w niebie będziemy bezgranicznie blisko Jego samego i siebie nawzajem i będziemy żyć w miłości. Związani miłością i wolnością, razem i bez zagrożeń.

s. Urszula SP