Kończy się Adwent. Jesteśmy o krok od świętowania uroczystości Bożego Narodzenia. Liturgia tej niedzieli stawia nam przed oczy Maryję. Udaje się Ona z pomocą swojej krewnej Elżbiecie. Idzie nie tylko, aby jej pomóc, ale także, aby podzielić się swoją tajemnicą. Pragnie opowiadać jak wielkie rzeczy jej Bóg uczynił. Kontemplując scenę nawiedzenia widzimy spotkanie dwóch świętych kobiet, które Bóg obdarzył szczególną łaską. Nie potrzebują wiele do siebie mówić. Maryja pozdrawia, a Elżbieta wypowiada radośnie soje błogosławieństwo. Co się kryje pod tymi pozdrowieniami? Obu nie było łatwo, doświadczały krytyki ze strony innych, niezrozumienia. W ich życie wkroczył Bóg, ale nie wszystko rozumiały. Warto popatrzeć na Maryję i spróbować choć trochę wczuć się w jej sytuację. Nie wiedziała co ja dalej spotka, jaki będzie jej Syn, jaki los ich czeka, jaką ma być dla Niego matką? Nie wiedziała, ale całkowicie Bogu ufała i Jemu powierzała swoje życie. To spotkanie Maryi i Elżbiety i te trzy wspólne miesiące życia musiały być dla obu kobiet okazją do dzielenia się wiarą i wzajemnego umacniania.

Oby i w naszym życiu znalazły się osoby, z którymi możemy dzielić się naszą wiarą, u których możemy szukać odpowiedzi, kiedy sami nie rozumiemy. Niech ten czas świąt Bożego Narodzenia będzie okazja do wzajemnego umacniania się. Niech Jezus przynosi nam pokój.

Małe podsumowanie ostatnich rekolekcji słowami jednej z uczestniczek:

„To były moje kolejne rekolekcje spędzone u sióstr pijarek i mogę szczerze powiedzieć, że był to dla mnie dobry czas. Mogłam nie tylko pogłębić moją relację z Bogiem, ale także z samą sobą. Bardzo pomocna okazała się w tym konferencja siostry Uli, dzięki której uświadomiłam sobie wiele rzeczy, które noszę w sercu, ale wcześniej nie zdawałam sobie z nich sprawy. Najważniejszym punktem rekolekcji była dla mnie adoracja. Był to szczególny moment, w którym całkowicie skupiam się na Bogu i mam okazję "przedyskutować" z Nim wszystko, co dzieje się w moim życiu. Chociaż wiem, że każda modlitwa jest rozmową, to podczas adoracji mam wrażenie, że On jest bliżej i słucha bardziej. Rekolekcje to nie tylko czas spotkania z Bogiem, ale również z drugim człowiekiem. Podczas wspólnych posiłków i gotowania obiadu mogłyśmy również wiele dowiedzieć się o życiu zakonnym i charyzmacie pijarek. Myślę, że niezwykła w siostrach jest ich energia i otwartość, odpowiadają na każde pytanie, poświęcają swój czas na indywidualną rozmowę, a przede wszystkim "zarażają" swoją radością bycia ukochanymi dziećmi Boga”.

ZAPRASZAMY NA KOLEJNE REKOLKCJE:

18-20 STYCZNIA 2019 

„Ciesz się i wesel z całego serca”

Od pierwszych słów liturgia tej niedzieli wzywa do radości.

 Ale czym jest prawdziwa radość i jak się objawia? Jak odróżnić ja od wesołkowatości, jak rozpoznać pośród tak wielu fałszywych uśmiechów skrywających wewnętrzny smutek?

Po pierwsze:  Z czego się radować?

W Księdze proroka Sofoniasza czytamy, że powodem prawdziwej radości jest świadomość, że Bóg jest pośród nas. Bóg przedstawiony jako Mocarz, który zbawia i jednocześnie jako Ojciec, który cieszy się swoim dzieckiem tak bardzo, że aż krzyczy z radości.

„Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas”W tę Druga niedzielę Adwentu od początku Bóg kieruje do nas słowa pocieszenia. Nasz Ojciec przypomina nam o naszym wybraniu, o tym, że cieszy się każdym swoim dzieckiem. Dobrze jest sobie wyobrazić cała tę scenę tak plastycznie opisaną przez proroka Barucha. Bóg Ciebie i Mnie ubiera, koronuje, unosi do góry. Ojciec prowadzi nas do siebie i robi wszystko byśmy nie ustali w drodze. Jeśli dziś jest ci ciężko, jeśli czujesz swoja kruchość, jesteś sobą rozczarowany, to te słowa są specjalnie dla Ciebie.

Ewangelia tej niedzieli wraca do tematu drogi.